Echanger, c'est communiquer!
1 - 2 - 3 ... START!
De taaluitwisseling is begonnen. De moedige Walen stappen uit de trein in Antwerpen Centraal. Op het perron zien ze een spandoek en de Vlaamse leerlingen. Ze herkenen hun correspondenten en kussen elkaar twee keer, zoals het hier hoort. Er wordt gelachen…. Er wordt gebabbeld ….Er worden vragen gesteld. Sommigen antwoorden rechtstreeks , anderen zien er wat verlegen, zelfs gegeneerd uit. Zullen ze erin slagen zich te doen begrijpen? Zullen ze de aangepaste woorden vinden? Zullen ze alles begrijpen of durven zeggen dat ze niet alles hebben begrepen? Dat is zeker wat sommigen zich op dat moment afvragen, want zo is de afspraak: in Vlaanderen spreekt iedereen Vlaams, geen Frans meer. Ze wisten het al vanaf Brussel maar ze hadden niet gedacht dat de trein Antwerpen zo vlug zou bereiken, hoor!
De hele groep, bijna een kudde, richt zich naar de roltrap en de Vlamingen dragen de bagages van de Walen, leuk als onthaal! Zodra de koffers een plaats in de lockers hebben gevonden, wat tijd , energie en samenwerking heeft gevraagd, is iedereen klaar om het programma van de namiddag te ontdekken. Onder leiding van de 4 leerkrachten gaan de leerlingen naar buiten want in de open lucht zal het zeker minder lawaaierig zijn dan in het station.
De leerkrachten aan beide kanten zien er optimistisch en opgelucht uit. Uit ervaring weten ze wel dat het aanzienlijk meer tijd vergt voordat alles onder elkaar klikt. Wie denkt dat de sociale media het contact vergemakkelijkt, is totaal verkeerd want de werkelijkheid is anders.
Terwijl de groep zich door de straten verplaatst, nemen de leerkrachten de initiatieven van de meest gemotiveerden waar: wie stelt de eerste vraag? Wie vertelt de eerste grap? Wie gaat de spanning doen dalen? Of misschien is er een grote babbelaar of een leider die de groep wil verrassen en ontspannen? Het is zo dat de leerkrachten nooit precies weten op welk moment het ijs is gebroken en wanneer iedereen in het taalbad is gesprongen. Soms is het al op de eerste dag gebeurd, soms later op café of de volgende dag. De uitdaging blijft een mysterie…
Het gaat wel om communicatie en om spontane interactie aan beide kanten te scheppen. Er is werk aan de winkel! Maar hoe moet het nu verder?
Dit jaar hebben de Waalse leerlingen zich ingezet om communicatieve activiteiten in het programma toe te voegen. Ze hebben multiple choice oefeningen voorbereid, raadsels verzonnen, foto’s geknipt , spelletjes georganiseerd met als doel zo veel mogelijk nieuwe woorden te doen onthouden. Leuk, nee? Ze gaan hun best doen om hun woordenschat uit te breiden….
Intussen moet het didactisch materiaal nog in de klas uitgeschreven worden, maar er blijft wat tijd over en, beloofd is beloofd, alles zal op tijd klaar zijn, geloof ons!
Mevrouw Botteldooren